Damnd

Damnd ile olan sayısız karşılaşmalarımın ilkini hatırlayamıyorum. Fakat ne menem bir orospu çocuğu olduğunu hatırlayışım son derece yakın tarihli.

Damnd denen sosyopat, dayak yedikçe haz alan, götü korkunca duvara oturup ıslık çalmak marifetiyle kahveden arkadaşlarını çağıran, bir araba sopa yemesine rağmen yonca görmüş eşek gibi sırıtmaya devam eden karaktersiz bir yavşaktır. İlk bölümün sonunda dayak yiyip yere yığılması ne yazık ki Damnd'ı son görüşünüz değil. Oyunun sonlarına doğru bir yerde bir sürü adamla mücadele ederken ekranın bir köşesinden dahil olmasını gördüğünüzde benim verdiğim isyan dolu tepkiyi vermeniz mümkün:

"Hah ananı sikeyim, bir sen eksiktin."

Nice bölüm sonu adamı gördüm. Ama bu Damnd gibisini görmedim, göremedim. Hatta Hagar oyununun (evet, oyunun adı bu) sonunda gelen tekerlekli sandalyedeki lavuk bile Damnd gibi sinir bozucu değil.

Damnd'ı hiç sevmiyorum.

Yurda Sesleniş (tipe bak)